Pieniński Park Narodowy w dzisiejszym kształcie został utworzony po stronie polskiej 1 stycznia 1955 roku, a po stronie słowackiej 1967.
Zajmuje on powierzcjnie 4356 ha, z tego 2346 ha przypada na stronę polską.
Krajobraz Pienińskiego Parku Narodowego jest zróżnicowany. Niemal cały obszar Parku znajduje sie w strefie dolnoreglowych lasów jadłowo-bukowych, jednak z uwagi na wapienne podłoże oraz wyjatkowo duże zróznicowanie geomorfologiczne i mikroklimatyczne
spotyka się tu obok naturalnych ekosystemów leśnych, ekosystemy naskalne i piagrowe, a także związane z działalnościa człowieka ekosytemy łąkowe i pastwiskowe.
Ekosystemy łąkowe Pienińskiego Parku należą do najbogatszych ekosystemów roslinnych w Polsce, na 1 m kwadratowy, mozna stwierdzic
30-40 gatunków roślin kwiatowych, a na 100 m kwadratowych ich liczba dochodzi do 70.
Pienińskie łąki dzięki swej niezwykłej różnorodności gatunkowej i bujności stanowią znakomita bazę pokarmową dla zwierząt bezkręgowych. Ogromna jest również ilość barwnych motyli.
Inną niezmiernie ciekawą grupę ekosystemu parku stanowią murawy naskalne będące najczęstszym siedliskiem dla pienińskich endemitów i reliktów a także dla rzadkich roslin wysokogórkich.
Trzecim składnikiem Pienin, obok łąk i muraw skalnych są ekosystemy leśne . Szata leśna Pienińskiego Parku Narodowego jest zróżnicowana w zależności od ekspozycji zboczy.
Strome południowe zbocza, silnie nagrzewane w czasie słonecznej pogody, stwarzają odmienne warunki dla rozwoju roslinności niz łagodne północne skłony zbudowane złatwo wietrzejących skał.
Lasy Pienin są głownym siedliskiem kręgowców, a szczególnie ptaków i ssaków. Można w nich spotkać : dziecioła trójpalczastego, orzechówke, myszołowa, rysia, borsuka, lisa, kune, tchórza, wiewiórki, myszy leśne.